Ինչպես մի հայտնի հին ավանդազրույց է պատմում, մի ժամանակ Լիբանանի հիասքանչ անտառներում երեք մայրիներ ծնվեցին: Մայրիները, ինչպես բոլորին հայտնի է,աճում են շատ-շատ դանդաղ, այնպես որ մեր երեք ծառերը ամբողջ դարեր անց կացրին կյանքի և մահվան, բնության և մարդկության շուրջ մտորումներում: 
Նրանք տեսել էին, թե ինչպես Լիբանանի հողին ոտք դրեցին Սողոմոն թագավորի պատգամաբերները և ինչպես հետո, ասորեստանցիների դեմ ճակատամարտերում,արյամբ ողողվեց այդ հողը: Նրանք երես առ երես տեսել էին ոխերիմ թշնամիներ Հեզաբելին և Եղիա մարգարեին: Նրանց ժամանակ էր հորինվել այբուբենը. նրանք զմայլվում էին` տեսնելով, թե ինչպես էին իրենց կողքով անցնում գունագեղ կտորեղենով բարձած քարավանները:
Եվ գեղեցիկ մի օր մայրիները որոշեցին խոսել ապագայի մասին:
— Այն ամենից հետո, ինչ ինձ վիճակվեց տեսնել, — ասաց առաջինը, և կուզեի գահ դառնալ, որի վրա բազմեր աշխարհի ամենահզոր թագավորը:
— Իսկ ես կուզեի այնպիսի բանի մի մասը դառնալ, որը հավերժ Չարը Բարու վերափոխեր,- ասաց երկրորդը:
— Իսկ ինչ մնում է ինձ, — ասաց երրորդը, ապա կուզեի, որ մարդիկ` ինձ նայելով` ամեն անգամ Աստծուն հիշեին:
Անցան տարիներ ու տարիներ, և ահա անտառում վերջապես փայտահատներ հայտնվեցին: Նրանք կտրեցին մայրիները և սղոցեցին դրանք:
Մայրիներից յուրաքանչյուրն իր նվիրական իղձն ուներ, բայց իրականությունը երբեք չի հարցնում, թե ով ինչ է երազում: Առաջին մայրին գոմ դարձավ, իսկ նրա բնափայտի մնացորդներից մսուր սարքեցին: Երկրորդ ծառից գեղջկական կոպիտ մի սեղան պատրաստեցին, որը հետո մի կահույքավաճառի ծախեցին:
Երրորդ ծառի գերանները ծախել չհաջողվեց: Դրանք սղոցով տախտակների բաժանեցին և պահեցին մեծ քաղաքի պահեստներից մեկում:
Դառնագին տրտնջացին երեք մայրիները. «Մեր բնափայտն ախր այնքան լավն էր: Ոչ մեկը, սակայն, արժանի ձևով չօգտագործեց»:
Ժամանակն անցավ, և մի աստղալից գիշեր ամուսնական մի զույգ, որ օթևան չուներ, որոշեց գիշերել այն գոմում, որ կառուցվել էր առաջին մայրու բնափայտից: Կնոջ ծննդաբերելու օրերն էին: Այդ գիշեր նա որդի ծնեց և նրան տեղավորեց մսուրի մեջ` փափուկ ծղոտի վրա:
Եվ հենց այդ պահին առաջին մայրին հասկացավ, որ իր երազանքը կատարվեց. նա նեցուկ եղավ Երկրի Մեծագույն Թագավորին:
Տարիներ անց մի գեղջկական համեստ տան մեջ մարդիկ նստել էին այն սեղանի շուրջ, որը պատրաստված էր երկրորդ մայրու բնափայտից: Նախքան ընթրիքը սկսելը, նրանցից մեկը սեղանին դրված հացի ու գինու վրա մի քանի խոսք ասաց:
Եվ այդտեղ երկրորդ մայրին հասկացավ, որ հենց այդ պահին ինքը նեցուկ եղավ ոչմիայն գինու սափորին ու հացի պնակին, այլև Մարդու և Աստծու միջև միությանը:
Հաջորդ օրը երրորդ ծառի երկու տախտակներից խաչ սարքեցին: Մի քանի ժամ անց վերքերի մեջ կորած մի մարդու բերեցին և մեխերով խաչին գամեցին: Երրորդ մայրին սոսկաց իր բախտից և սկսեց անիծել իր դաժան ճակատագիրը:
Բայց երեք օր էլ չէր անցել, երբ նա հասկացավ իր համար նախանշված բախտը. խաչից կախված մարդը դարձավ Աշխարհի Լուսատուն: Խաչը, որ պատրաստված էր այդ մայրու բնափայտից, խոշտանգման գործիքից վերափոխվեց հաղթության խորհրդանիշի:
Այսպես կատարվեց երեք լիբանանյան մայրիների ճակատագիրը. և ինչպես դա միշտ լինում է երազանքների հետ, նրանց երազանքները կատարվեցին, բայց բոլորովին այլ ձևով, քան իրենք էին պատկերացնում:

Հարցեր և առաջադրանքներ՝

1. Դուրս գրիր անծանոթ բառերն ու բացատրիր բառարանի օգնությամբ, սովորիր։ ոխերիմ -Ոխակալությամբ լցված՝ համակված՝ տոգորված:
2. Համացանցից գտիր տեղեկությունների մայրի ծառի մասին, հրապարակիր քո բլոգում, փորձիր ինքդ նկարել այդ ծառը։ Մայրի ծառը
3.  Ինքդ վերնագրիր լեգենդը՝ մեկ բառով, բառակապակցությամբ, նախադասությամբ։ Մայրիների երազած կյանքը։
4. Ըստ լեգենդի՝ ով էր աշխարհի ամենահզոր արքան: ըստ ինձ արքան, որին վերաբերվում են որպես Աստծու նման։
5. Ի՞նչ եք կարծում երեք մայրիների երազանքները իրականացան ո՞ւմ շնորհիվ:
6. Մեզ ի՞նչ է սովորեցնում այս լեգենդը:
7. Կարո՞ղ եք ձեր կյանքից հիշել այդպիսի մի դեպք, երբ ձեր երազանքը կատարվել է, բայց ոչ այնպես, ինչպես դուք էիք պատկերացնում:

ՄայրիՄայրի. 1. ընդհանուր տեսքը, 2. ընձյուղը՝ արական հասկիկներով, 3. հասուն կոնը, 4. սերմնաթեփուկը՝ երկու սերմովՄայրին սոճազգիների ընտանիքի ասեղնատերև մշտադալար ծառ է: Հայտնի է մայրու 4 տեսակ՝ տարածված Հյուսիսային Աֆրիկայում, Լիբանանում, Թուրքիայում, Հիմալայներում և այլուր: Ղրիմում, Այսրկովկասում, Միջին Ասիայում մշակվում են ատլասյան և հիմալայան մայրիները: ՀՀ Լոռու և Տավուշի մարզերում աճեցվում է հիմալայան մայրի:Բարձրությունը 25–50 մ է, բնի տրամագիծը՝ մինչև 3 մ, պսակը՝ ցրված, բրգաձև կամ հովանոցաձև, ասեղնատերևները՝ 3–4-կողանի, կոշտ, սուր ծայրով, ծակող, մուգ կանաչից արծաթամոխրագույն: Կարճ ընձյուղների վրա ասեղնատերևները փնջաձև են, երկար ընձյուղների վրա՝ մեկական՝ պարուրաձև: Սերմը թունավոր է, եռանկյունաձև, խեժոտ: Ուտելի չէ: Բնափայտը դեղնավուն է կամ կարմրավուն, բուրավետ, սնկերի և միջատների նկատմամբ՝ կայուն: Գեղազարդիչ է. օգտագործվում է տնկարկներում, հիմնականում՝ ծառուղիներ ստեղծելիս:Ռուսաստանում հաճախ մայրի են անվանում սիբիրյան սոճին, որը գեղեցիկ, հզոր, 40 մ բարձրության ծառ է: Ապրում է մինչև 500 տարի: Բնափայտն ամուր է, թեթև ու գեղեցիկ: Ծառերի խեժից պատրաստում են բևեկնախեժ և բևեկնայուղ: Ասեղնատերևներից պատրաստված թուրմն օգտագործում են որպես հակալնդախտային միջոց: Մայրին համարվում է անմահության խորհրդանիշ:

1.
В какой вечер началась история?
Теплый летний вечер/
Морозный вечер под Новый Год
Прохладный весенний вечерок

2.

Какой была главная героиня сказки?
Бедная девочка с непокрытою головой и босая/
Веселая жизнерадостная хохотушка
Маленькая принцесса, дочь богатого короля

3.

Кто украл туфлю, свалившуюся у девочки с ног?
Пробегавшая мимо собака
Старый нищий проходивший мимо неё/
Какой-то мальчишка

4.

Что хотел сделать мальчишка с туфлей девочки?
Вернуть её хозяйке
Сделать колыбель для своих детей, когда они у него будут/
Сделать из неё кораблик, чтобы запустить его весной

5.

Что лежало в стареньком передничке у девочки?
Два крошечных печеньяТри серебряных монеты
Оставшаяся у неё туфелька
Несколько пачек серных спичек/

6.

Почему девочка не хотела возвращаться домой?
Мама будет ругать её за потерянную туфельку
Она не продала ни одной спички, не выручила ни гроша — отец прибьёт её/
Дома ей будет скучно, а предновогодний вечер такой интересный

7.

Что сделала девочка, чтобы хоть чуть-чуть согреться?
Постучалась в ближайший дом и попросила приютить её
Покрепче закуталась в свою одёжку
Зажгла спичку/

8.

Что увидела девочка, когда зажгла первую спичку?

Тёплую печку

Новогоднюю ёлку/

Большого жареного гуся

9.

Что увидела девочка, когда пламя горящей спички упало на стену?
Комнату, накрытую скатертью, и уставленный дорогим фарфором стол, а на нём жареного гуся, начинённого черносливом и яблоками/
Красивые тени людей, одетых в дорогие костюмы, плывущие по ней
Белых огромных птиц, летящих на юг

10.

Где очутилась девочка, чиркнув спичкой третий раз?
В гостях у своей доброй бабушки/
Под великолепнейшею большой и нарядной ёлкой
В комнате со столом, уставленным фарфором

11.

Кого увидела девочка, когда зажгла четвертую спичку?

Своего старого дедушку
Свою ласковую покойную бабушку
Отца с матерью, ищущих ее на улице

12.
Куда унесла бабушка замерзшую девочку?
Домой, где ждали её любящие мама и папа
Высоко-высоко, туда, где нет ни холода, ни голода, ни страха — к Богу!
В ближайший дом, где ее угостили жареным гусём//

Որթերի մեջ անծանոթ մի աղջիկ տեսա: Որդերի պատճառով ձկնորսության չգնացի:Շատ հաջող ավարտ ունեցավ մեր ձեռնարկը:Հաչող շունը կծան չի լինում:Երեխայի կտրիճ ատամներն արդեն դուրս էին եկել: Իմ բոլոր կտրիչ ընկերները հավաքվել են այսօր

Նստելու համար մի հարթ տեղ եմ փնտրում:Քամին ամբողջ հարդը բարձրացրել ու պտտում էր օդում:Տարբեր աղտեր քայքայել էին մարմինը:Փոշիով ու ախտ էր ծածկված փողոցը:Մի ուխտ քարավանից առանձնացել էր:Քո արած ուղտ թանկ է բոլորիս համար:

Փորձ, հարցում, բարձունք, ուրց, լացակումած, ընթերցել, քաղցրություն, լռակյաց, հանդիպակաց, լվացք, գնացք, նստվածք, նրբանցք:

Խրոխտ, թուղթ, խեղդել, ծախսել, կմախք, աղբյուր, պղտոր, դժոխք, դրախտ, զմրուխտյա, եղբայր, անվախճան, ողկույզ, մղկտալ, տախտակ , թախտ, աղտոտել:

1. Թոռնիկն արագ թռավ տատի գիրկը:

2. Միաժամանակ երեք գիրք է կարդում:

3. Հորդ անձրևը կտրվելու միտք չուներ:

4. Հորթը տրտինգ տալով վազեց մոր մոտ:

• Ընդգծեք ճիշտ տարբերակը

They have a cold. (have, has)
2. She gets up up at seven. (get up, gets up)
3. We have breakfast at eight. (has, have)
4. Peter goes to school. (go, goes)
5. Anna gets  home at two. (get, gets)
6. He wants an ice cream. (want, wants)
8. Kelly watches TV. (watch, watches)
9. She does her homework. (do, does)
10. Our teacher lives in Oxford Street. (live, lives)
11. Eric and Tom wears blue shirts. (wear, wears)
12. My sister sings a song. (sing, sings)
13. My mum cooks spaghetti. (cook, cooks)
14. Mr Black works in his office. (work, works)
15. The girls often read a book. (read, reads)

• Նախադասության բայերը գրեք անցյալ ժամանակաձևով:

1. I went go (go) to the city once a week.
2. You played play) the guitar very well.
3. She never visited (visit) me.
4. Tom always found (find) new ways to do things.
5. Ann wanted (want) to speak.
6 My mother had (have) a big house.
7 We played (play) a lot.
8. They sold (sell) fruit and eggs.
9 The building was (be) on fire.
10 I usually helped (help) my neighbours.
11. His brother rarely left .(leave) town.

• Նախադասությունները գրեք ներկա շարունակական ժամանակաձևով

1. They  go to a restaurant every Saturday. They are going to a restaurant every Saturday.
2. They always work on Saturdays. They are working on Saturdays.
3. He often plays tennis. Hes playing tennis.
4. We usually visit them on weekends. Were visiting them on weekends
5. I always ride a bike in the park. I m riding a bike in the park.
6. My father reads a newspapers in the evening My father is reading a newspapers in the evenings.

8

Ի՞նչ կուզենայիր ունենալ 2022 թվին, որ պակասում էր 2021-ին: Ես կուզենայ, термомазаика կարելի է վզնոցներ, և կախազարդել պատրաստել։

⏬

2021 թվից ո՞ր օրը միշտ կմնա քո հիշողության մեջ և ինչու՞: Իմ մոտ չի եղել օրը, որը միշտ կմնա հիշողության մեջ , բայց կլինի, իմ ցուցադրության օրը որ կլինի դեկդեմբերի 25:
Ո՞րն էր քո ամենամեծ ձեռքբերումը այս տարվա մինչև այս օրը: Ես չունեմ ամենամեծ ձեռքբերում։
Ո՞րն էր քո ամենամեծ անհաջողությունը: Իմ մոտ չի եղել ամենամեծ անհաջողություն այ տարվա մեջ։
Ո՞րն էր քո գնած ամենալավ բանը: Իմ ամենալավ գնած բանը, իմ մայրիկին գնել եմ օծանելիք, և ծաղիկներ նրա մարդի ութին

Ու՞մ կուզեիր գովել: Իմ ընտանիքին💖, որոհետև նրանք, ինչպես ես շատ բանի ենք հասել։
Ի՞նչն է ամենաշատը քեզ ոգևորում: Իմ մոդալային պարապունքները💟, ես զբաղվում եմ մոդելինգով, և ինձ դա շատ է ոգևորում։
Ի՞նչ կուզեիր ավելի շատ անել: Սովորել📖։
 Ի՞նչ կուզեիր ավելի քիչ անել: Ոչ մի բան։
 Ո՞րն էր քո սիրելի հեռուստահաղորդումը: видели видео🐶, видели видео հետաքրքիր, և ծիծաղալու հեռուստահաղորդումը, սիրում եմ նայել այտ հեռուստահաղորդումը ընտանիքի հետ։
 Ո՞րն էր քո կարդացած ամենալավ գիրքը: գրքի անունը лошади📕🐴, ես սիրում եմ կենդանիների, իսկ ավել շատ սիրում եմ կարդալ նրարց մասին, այս անգամ որոշեցի ընթերցել ձիեր մասին ինձ շատ դույր եկավ։
Ո՞րն էր քո սիրելի ֆիլմը այս տարի: бунтарка, այս ֆլիմը գիմաստիկայի մասին է։
Ի՞նչ էիր ուզում 2021-ին և չստացար: Այտպես բան չկա

Ի՞նչ էիր ուզում 2021-ին և ստացար: Երևի ամեն ինչ օրինակ չմուշկ։
 Ո՞րն է 2021թվականի քո լավագույն լուսանկարը, տեղադրիր այստեղ:

Սեպտեմբերից առ այսօր ամենահետաքրքիր ուսումնական նախագիծը: Ես չունեմ սիրած նախագիծ, որոհետև բոլոր շատ հետաքրքիր են։
Սեպտեմբերից առ այսօր ամենահետաքրքիր ուսումնական ճամփորդությունը։ Երեբունի թանգարան։

Լինում է, չի լինում մի անտառ, որտեղ ապրում էին եղնիկները։ Նրանք օգնում էին Ձմեռ Պապիկին Նոր Տարվա գիշերը նվերներ նվիրել երեխաներին, բայց այս անգամ Ձմեռ Պապիկի փոխարեն կլինի Կաղանդ Պապը։

Կաղանդ Պապը նվերների փոխարեն 7 խորհուրդ է տալիս։ Այս անգամ նրանք կայցելեն դպրոց, բայց ոչ սովորական, այլ ժամանակակից և համակարգչային։ Եղնիկները չէին համաձայնում Կաղանդ Պապի հետ գնալ դպրոց, բայց Կաղանդ Պապը համոզեց նրանց և նրանք ուղևորվեցին դեպի Արևելյան դպրոց։

Երբ նրանք տեղ հասան, Կաղանդ Պապին շատ դուր եկավ դպրոցը։ Ամեն ինչ զարդարված էր և տոնական։ Ընկեր Նառան Կաղանդ Պապին և եղնիկներին ուղեկցեց դեպի Վերնատուն։ Տոնախմբությունը անցավ շատ ուրախ։ Երբ եկավ ժամանակը, որ Կաղանդ Պապն ասի 7 խորհուրդը, եկավ Ձմեռ Պապը և ասաց․

-Ես քեզ չեմ խնդրել, որ դու գաս։ Ես էլ կարող եմ խորհուրդներ տալ։

Եղնիկները պապիկների ասացին, որ նրանք չվիճեն։ Եվ հենց այդ պահին անսպասելի զանգեց Ձմեռ Պապի հեռախոսը և նրան ասացին, որ ժամանակն է նվերներ տալու։

Կաղանդ Պապն ասաց իր 7 խորհուրդները, իսկ վերջում եղնիկները ասացին, որ սա նրանց ամենասիրելին Նոր Տարին էր, որովհետև նրանք անցկացրեցին այն Արևելյան դպրոցում։

Прочитайте и  подумайте, почему или для чего сочинил Ганс Христиан  Андерсен эту печальную, проронзительную и совсем, на первый взгляд, новогоднюю сказку? Хотелось бы, чтобы вы узнали тайный смысл, который заложен в этот вроде бы незатейливый сюжет.

Как холодно было в этот вечер! Шел снег, и сумерки сгущались. А вечер был последний в году — канун Нового года. В эту холодную и темную пору по улицам брела маленькая нищая девочка с непокрытой головой и босая. Правда, из дому она вышла обутая, но много ли было проку в огромных старых туфлях? Туфли эти прежде носила ее мать — вот какие они были большие,- и девочка потеряла их сегодня, когда бросилась бежать через дорогу, испугавшись двух карет, которые мчались во весь опор. Одной туфли она так и не нашла, другую утащил какой-то мальчишка, заявив, что из нее выйдет отличная люлька для его будущих ребят.

Вот девочка и брела теперь босиком, и ножки ее покраснели и посинели от холода. В кармане ее старенького передника лежало несколько пачек серных спичек, и одну пачку она держала в руке. За весь этот день она не продала ни одной спички, и ей не подали ни гроша. Она брела голодная и продрогшая и так измучилась, бедняжка!Снежинки садились на ее длинные белокурые локоны, красиво рассыпавшиеся по плечам, но она, право же, и не подозревала о том, что они красивы. Изо всех окон лился свет, на улице вкусно пахло жареным гусем — ведь был канун Нового года. Вот о чем она думала!Наконец девочка нашла уголок за выступом дома. Тут она села и съежилась, поджав под себя ножки. Но ей стало еще холоднее, а вернуться домой она не смела: ей ведь не удалось продать ни одной спички, она не выручила ни гроша, а она знала, что за это отец прибьет ее; к тому же, думала она, дома тоже холодно; они живут на чердаке, где гуляет ветер, хотя самые большие щели в стенах и заткнуты соломой и тряпками.

Ручонки ее совсем закоченели. Ах, как бы их согрел огонек маленькой спички! Если бы только она посмела вытащить спичку, чиркнуть ею о стену и погреть пальцы! Девочка робко вытянула одну спичку и… чирк! Как спичка вспыхнула, как ярко она загорелась! Девочка прикрыла ее рукой, и спичка стала гореть ровным светлым пламенем, точно крохотная свечечка.

Удивительная свечка! Девочке почудилось, будто она сидит перед большой железной печью с блестящими медными шариками и заслонками. Как славно пылает в ней огонь, каким теплом от него веет! Но что это? Девочка протянула ноги к огню, чтобы погреть их, — и вдруг… пламя погасло, печка исчезла, а в руке у девочки осталась обгорелая спичка.

Она чиркнула еще одной спичкой, спичка загорелась, засветилась, и когда ее отблеск упал на стену, стена стала прозрачной, как кисея. Девочка увидела перед собой комнату, а в ней стол, покрытый белоснежной скатертью и уставленный дорогим фарфором; на столе, распространяя чудесный аромат, стояло блюдо с жареным гусем, начиненным черносливом и яблоками! И всего чудеснее было то, что гусь вдруг спрыгнул со стола и, как был, с вилкой и ножом в спине, вперевалку заковылял по полу. Он шел прямо к бедной девочке, но… спичка погасла, и перед бедняжкой снова встала непроницаемая, холодная, сырая стена.

Девочка зажгла еще одну спичку. Теперь она сидела перед роскошной рождественской елкой. Эта елка была гораздо выше и наряднее той, которую девочка увидела в сочельник, подойдя к дому одного богатого купца и заглянув в окно. Тысячи свечей горели на ее зеленых ветках, а разноцветные картинки, какими украшают витрины магазинов, смотрели на девочку. Малютка протянула к ним руки, но… спичка погасла. Огоньки стали уходить все выше и выше и вскоре превратились в ясные звездочки. Одна из них покатилась по небу, оставив за собой длинный огненный след.

«Кто-то умер», — подумала девочка, потому что ее недавно умершая старая бабушка, которая одна во всем мире любила ее, не раз говорила ей: «Когда падет звездочка, чья-то душа отлетает к богу».

Девочка снова чиркнула о стену спичкой и, когда все вокруг осветилось, увидела в этом сиянии свою старенькую бабушку, такую тихую и просветленную, такую добрую и ласковую.

— Бабушка, — воскликнула девочка, — возьми, возьми меня к себе! Я знаю, что ты уйдешь, когда погаснет спичка, исчезнешь, как теплая печка, как вкусный жареный гусь и чудесная большая елка!

И она торопливо чиркнула всеми спичками, оставшимися в пачке, — вот как ей хотелось удержать бабушку! И спички вспыхнули так ослепительно, что стало светлее, чем днем. Бабушка при жизни никогда не была такой красивой, такой величавой. Она взяла девочку на руки, и, озаренные светом и радостью, обе они вознеслись высоко-высоко — туда, где нет ни голода, ни холода, ни страха, — они вознеслись к богу.

Морозным утром за выступом дома нашли девочку: на щечках ее играл румянец, на губах — улыбка, но она была мертва; она замерзла в последний вечер старого года. Новогоднее солнце осветило мертвое тельце девочки со спичками; она сожгла почти целую пачку.

« — Девочка хотела погреться», — говорили люди. И никто не знал, какие чудеса она видела, среди какой красоты они вместе с бабушкой встретили Новогоднее Счастье.