Այսօր ես առաջին անգամ գնացել էի սահադաշտ։ Սկզբում ես վախենում էի սահել, բայց հետո սովորեցի։ Իմ մարզիչը Հայաստանի գեղասահքի վեցակի չեմպիոն Սլավիկ Հայրապետյանն էր։ Ինձ այնքան դուր եկավ սահադաշտում, որ ես որոշեցի վաղը նորից գնալ։

Ես կարդացել եմ Մատնաչափիկ գիրքը։ Այն շատ հետաքրքիր էր։ Այդ ժամանակ ես ուզեցի դառնալ մատնաչափիկը։ Ինձ շատ հետաքրքիր էր, թե ինչ կլինի վերջում։ Երբ ես կարդացի գիրքը, ես սկսեցի շատ ուրիշ գրքեր կարդալ, բայց այդ գիրք մնաց իմ ամենասիրած գիրքը։

I like autumn very much. The autumn months are: September, October, November. The days become shorter and the nights become longer. The sun is not so bright and warm, the leaves are red, yellow, brown. The ground is a carpet of many colours. October is the best month for planting trees.  It is a season when the trees are  — yellow, red, green and brown. It is raining in Autumn. Birds don’t sing their songs. They begin to leave for warm countries. November is the month of fog, rain and snow. Animals put on their winter coats.

1) Արմենը ուզեց գնել մեկ լոլիկ, և մեկ գազար: Լոլիկն արժեր 150 դրամ, իսկ գազարը երկու անգամ ավել։ Որքա՞ն պետք է Արմենը վճարի։
Լուծում
1)150×2=300
2) 150+300=450
Պատ․՝450

2) Մանեն պետք է գներ 3 վարունգ և 2 կաղամբ։ Վարունգն արժե 100 դրամ, իսկ կաղամբը 50 դրամ։ Որքա՞ն պետք է վճարի Մանեն։
Լուծում․
1)100 x 3=300
2)50 x 2=100
3)300 + 100 = 400
Պատ.` 400

1․Носит серенький жилет,
Но у крыльев — черный цвет.
Видишь, кружат двадцать пар?
— Карр! Карр! Карр! Карр!

2. У косого нет берлоги,
Не нужна ему нора.
От врагов спасают ноги,
А от голода — кора.

3. Хоть она и жалит ловко,
Но работой мы довольны.

4. Лежит веревка, шипит плутовка,
Брать ее опасно — укусит. Ясно?

Անբան Հուռի

Կոմիտասի երաժշտության տակ սարհ են գալիս  Արևելյան դպրոցի  խմբերը:

Լինում է, չի լինում – պատմողական

Լինում է, չի լինու՞մ – հարց տալով

Լինում է չի լինում —  հաստատելով

Բոլորը  միասին- Մի՜՜՜՜ գյուղ:

Մի քանի վայրկյան լռություն: Տարբեր կողմերից լսվում են ձայներ: Ձայներն ավելանում են և ընդհանուր գյուղի միջավայրի աղմուկ է դառնում: Աքլորի ձայն՝ հեռվից միանում է կովի բառաչը ապա խոզերի աղմուկը, գետի քչքչոց, դռան ճռոց, քամու ձայն, մեղմ անձրևի կտկտոց, որը վերածվում է տեղատարափի: Լռություն:

Խումբ- Էդ գյուղումը մի կին է ապրում:

Նորից սկսում են գյուղական աղմուկի ձայները: Մի խումբը սկսում է ձիու ոտքերի վազքի ձայն հանել: Դեկորատիվ նկարված սայլը պահած՝ ներս է մտնում  Հուռիի մայրը: Սայլի անիվների փոխարեն գլուխկոնծի են տալիս չորս երեխա: Սայլը կանգնում է: Խումբը ձիու խրխիջի ձայն է հանում:

Հուռիի մայրեր- Ջաղչի դռնով ես անցա (շարունակությունը միանում ենբոլորով:

Խումբ- Էս կնիկը մի աղջիկ է ունենում՝ անունը Հուռի: Օրը մինչև իրիկուն պարապ-սարապ նստած:

Խմբով հորանջում են բարձր ձայնով:

Խմբի աղջիկների մի մասը առաջ է գալիս ու բոլորով երգում են:

Հուռիներ-

Բանն ինչ անեմ՝ կեղտոտ է

Բամբակը կորիզոտ է,

Մաստակ պիտի որ ծամեմ

Կտերը տիտիկ անեմ:

Անցնողին մտիկ անեմ,

Ուտեմ, խմեմ, մթնի՝ քնեմ- ընթերցում:

Հուռիները ընկնում են գետնին ու պառկում:

Խումբ- Հարևանները անունը դնում են՝ Անբան Հուռի: Բայց մերը, աղջկանը գովելով ման է գալիս:

Աղջիկների մյուս խումբը դուրս է գալիս:

Մայրեր- Լիդրը գզող, լիդրը մանող: Համ խճճող, խճուճը հանող: Ձևող- կարող, հունցող-թխող, եփող- թափող:

Խումբ- Մի խոսքո՜վ

Մայրեր- Հուրի հրեղեն, մատները ոսկի:

Խումբ- Էս խոսքերը գնում՝ մի վաճառականի ականջն է ընկնում:

Տղաների մի խումբ  ձիու գլխով փայտի վրա հեծնած գալիս են: Խումբը ձիու ոտքերի վազքի ձայն է հանում: Հուռիները պառկած տեղից օդային համբույր են ուղարկում: Հեծյալները կանգնում են

Խումբ- Վա՜հ

.Վա՜հ. բառի վրա հեծյալները բերանները բաց, քարացած կանգնում են: Մայրերը կոտրատվում են

Երգ –Քելե, քելե  նազ մի անի Հուռի ջան:

Հեծյալներ- Մեր ուզածնել հենց սա է, որ կա

Հեծյալները՝ ամեն մեկը մի Հուռիի կողքին կանգնում է:

Խումբը

երգային ծիծաղում է

Խումբ-  Հա, հա, հա, հա, հա՜

Հի, հի, հի, հի, հի՜

Հո, հո, հո, հո, հո՜.

Հի, հի, հի- հա, հա, հա

Հո, հո, հո- հի, հի, հի

Մայրեր- /ուրախ գոռալով/ Հարսանիք է լինելու՜

Երգ —  Այլիհո / պար

Խումբ-/ուրախ գոռալով/ Հարսանիք ենք անելու՜

Դեղնած դաշտերին
Իջել է աշուն,
Անտառը կրկին
Ներկել է նախշուն։

Պաղ-պաղ մեգի հետ
Փչում է քամին,
Քշում է տանում
Տերևը դեղին։
Տխուր հանդերից ,

Մարդ ու անասուն
Քաշվում են կամաց
Իրենց տունն ու բուն։

Մի օր բալզաթցիները որոշում են ծովի ջուրը դատարկել։ Ամեն մեկը մի դույլ է վերցնում ու սկսում են ծովից ջուր տանել։ Մի օր, երկու օր տանում են, տեսնում են, որ ծովի ջուրը չի պակասում։ Բալզաթցիների առաջնորդը ասում է․
— Հաստատ ծովի մյուս կողմից ինչ որ մարդիկ ջուր են ավելացնում։ Մենք պակասացնում ենք, իրանք ավելացնում։ Գնանք մյուս կողմից հավաքենք։
Գնում են մյուս կողմից հավաքելու։ Մեկ օր, երկու օր տանջվում են, տեսնում են ոչինչ չի ստացվում։ Ու մինչև հիմա զարմացած են մնում, թե ինչպես ստացվեց, որ ծովի ջուրը չպակասեց։