Սովորույթներ և ավանդույթներ

Հայերի մեջ Բարեկենդանը ամենասպասված ու ժողովրդական տոներից մեկն էր։ Տոնին պատրաստվում էին ընտանիքի բոլոր անդամները՝ առանց բացառության։ Մարդիկ զվարճանում էին, տրվում խրախճանքին ու պատրաստում ճոխ սեղաններ։ Նախապատվությունը տրվում էր հատկապես մսեղենին, յուղոտ կերակրատեսակներին ու կաթնեղենին։Տոնական խաշիլը

Բարեկենդանի առաջին օրերին ընդունված էր պատրաստել գաթա ու հալվա։ Երեկոյան ուտում էին կաթնապուր ու մածուն։ Պատրաստում էին նաև փաթիլա, սըռոն և բխբխիկ կոչվող ճաշատեսակները։ Որոշ տեղերում նախապատվությունը տրվում էր ձավարով կամ համեմունքներով լցոնած խորոված ոչխարին։ Պարտադիր ճաշատեսակը խաշիլն էր, որը պատրաստվում էր մեծ քանակությամբ։

Բուն բարեկենդանի օրը ընդունված էր երեկոյան խաշած ձու ուտել՝ այդպիսով փակելով խրախճանքը։

Բերաններս փակում ենք սպիտակ ձվով։
Աստված արժանացնի կարմիր ձվով բաց անելու։

Հրապարակներում կազմակերպվում էին տարատեսակ խաղեր, պարեր, թատերական ներկայացումներ և դիմակահանդեսներ։

Բարեկենդանը բացի կերուխումից ու խրախճանքից նաև ազատության օր էր։ Պատահական չէ, որ այդ օրը վանքերում անվանում էին «Աբեղաթող» («աբեղա» և «թողուլ»` թողնել, արձակել բառերից)։ Այսինքն՝ այդ օրը աբեղաներն ազատվում էին վանական խիստ կյանքի օրենքներից։

Բուն Բարեկենդանի նախորդող օրը ժամերգության ընթացքում եկեղեցու խորանի վարագույրը քաշվում է, խորանը ծածակվում մինչև քառասունօրյա պասի ավարտը։

Տիկնիկներ

Բարեկենդանի անբաժան մասն էին Ուտիս տատը և Պաս պապը կամ Ակլատիզը։ Ուտիս տատը համարվում էր Բարեկենդանի, այսինքն՝ ճոխ կերակուրների հովանավոր տիկնիկը և մտցվում էր հրապարակ՝ մարդկանց խրախճանքի հրավիրելու։ Երեկոյան, երբ խրախճանքը հասնում էր գագաթնակետին, տղաները դուրս էին գալիս ձիարշավի, որն էլ ավարտվում էր Ուտիս տատի հրապարակից դուրս վռնդելու արարողությամբ։ Ուտիս տատը, որը Բարեկենդանի օրերին բոլորին կերուխումի էր հրավիրում, արդեն քրքրված տիկնիկ էր։ Իսկ Բարեկենդանի վերջին օրը՝ Բուն Բարեկենդանին, Ուտիս տատին հանդիսավոր կերպով գլորում էին սարի գլխից։Բարեկենդանի ակլատիզը

Հրապարակ էր մտցվում Պաս պապը կամ Ակլատիզը, որը Պահքի հովանավոր տիկնիկն էր։ Վերջինս պատրաստում էին սոխից կամ կարտոֆիլից և մեջը խրում յոթ փետուր, ապա՝ զգեստավորում։ Այն տանը առաստաղից կախելիս երգում էին՝

Տատը գնաց շերեփը ձեռին,
Պապը եկավ չոմբախն ուսին։

Կարինում Ակլատիզը պատրաստում էին ծերունու տեսքով։ Այն ուներ փարթամ, սպիտակ մորուք և հագուստ՝ պարզած թևերով, որոնցից քարեր էին կախում։ Այն կախելու ժամանակ երեխաները երգում էին.

Ակլատիզ, չվանը վիզ
Եկավ մեզ հյուր` կախվավ երդիս։

Յոթ փետուրները խորհրդանշում էին Մեծ Պահքի 7 շաբաթը։ Յուրաքանչյուր շաբաթվա վերջում պոկում էին մեկ փետուր։ Հաճախ փետուրը պոկելն ուղեկցվում էր հատուկ երգերով։

Շիրակում յուրաքանչյուր փետուրը հանելիս ասում էին.

Ճիճու, ճիճվարանքը` դուրս,
ցորեն, գարին` ներս։

Այս խոսքերից հետո փետուրը ջարդում էին և մի կողմ նետում։

Ակլատիզը կատարում էր Մեծ Պահքը հսկողի դերը։ Դրանով հաճախ վախեցնում էին երեխաներին, որ վերջիններս չգայթակղվեին Ուտիս տատի կերակուրներով։

Լոռեցիների պատկերացմամբ՝ Պաս պապը մեծ շերեփով խփում էր Ուտիս տատի գլխին և դուրս անում տնից այն բանի համար, որ նա երեխաներին յուղալի և մսեղեն կերակուրներ է տալիս։ Իսկ Մեծ Պահքից հետո ուրախ և առույգ տատը գալիս էր ու մածնի յուղոտ շերեփով խփում Պաս պապի գլխին ու դուրս անում նրան տանից։

Այսօր մենք գնացել էինք 3-2դասարան,և նրանց ցույց էինք տալիս ինչպես օգտվել LearningApps.org ծրագրից։

Robinson Crusoe as a young man loved to sail to distant lands. His father did not approve of Robinson as a sailor but let Robinson make his own decisions.

Robinson Crusoe wanted to become a sailor. He went on his first voyage at the age of nineteen. It was a disastrous journey; there was a heavy storm and the ship was wrecked. Robinson survived but did not go home. He went to Brazil. There he became a farmer.

In time, Robinson Crusoe made a lot of money in Brazil. This he re-invested in other businesses.

One day Robinson Crusoe had to go to Africa on business. On the way, there was another storm like the one on his first journey. This time the storm was more fierce; his ship was wrecked and Robinson Crusoe was washed to a lonely, uninhabited island.

Robinson Crusoe explored the island for any sign of human life; there was none. With great difficulty, Robinson built a home. His expertise in farming helped; he started growing rice and barley. For meat, he hunted the wild goats. Robinson Crusoe tamed a few of these goats for milk, from which he learnt to make butter and cheese.

Twenty six years passed in this lonely way for Robinson Crusoe. He craved for company. One day, he saw footprints on the beach; instead of being happy, Robinson was scared having been alone all these years. Robinson had made sharp weapons, which he now carried around for self defence. He also had a gun which he had preserved and kept since the time he was footprints.

For many days Robinson Crusoe saw nobody, but one evening he saw about a dozen men. They were eating other humans. They were cannibals from a nearby island. The cannibals left the island after a few days.

Robinson Crusoe felt safe but he knew the cannibals would come back. One morning Robinson saw the wreck of a ship. He ran to it and saw that it was a Spanish ship and in it was a survivor — a middle aged man.

Robinson Crusoe took the man to his hut, gave him some food and water. Once the man recovered his health, he helped Robinson Crusoe with his work Robinson called the man Friday as he had been rescued on a Friday.

Friday did not know English but as time went by he learnt a few words, enough for basic communication. One morning, Robinson Crusoe found friday missing; he suspected that the cannibals were back and had captured him.

He went in search of Friday and found him just before the cannibals were about to kill him. He rushed into their midst firing at all the cannibals and killing them. Friday was safe.

Robinson Crusoe and Friday found the boat of the cannibals. They decided to sail back to Brazil, where Robinson had left his business. They carried enough food and water and set sail to Brazil. Robinson Crusoe had spent thirty five years in the island.

Robinson and Friday reached Brazil. Robinson Crusoe got several thousand pounds from the trustees of his estate. Friday remained with Robinson Crusoe helping him in his estate.

Անծանոթ բառեր

footprints

footprints

Այսօր մենք օրը սկսեցինք առավոտյան պարապունքով։ Հետո մենք գնացինք սովորող սովորեցնող նախագծով 2-2 դասարանում։ Իսկ հետո մեզ հյուր եկան աղջիկները և սովորեցրեցին աշխատել word on-line ծրագրով։ Իսկ վերջում Ռոդարի-Թումանյանական խառնաշփոթ կարդացինք և որոշեցինք կազմակերպել բեմադրություն։ Այսպես վերջացավ խաղը։

Այսօր առավոտ մեն գնացինք եկեղեցի, հետո երբ եկանք դպրոց, եկավ ընկեր Մարինեն և մենք գնացինք Արևմտյան դպրոց և խաղացինք ազգակրական խաղեր։ Երբ եկանք դպրոց իմացանք ռուսերեն անցյալ ներկա և ապառնի ինչպես ավելի հեշտ հասկանալ։ Հետո մեն մտածում էինք մյուս ճամփորդության մասին։ Իսկ վերջում ընկեր Տաթև առաջարկեց խաղալ փչացած հեռախոս, և այսպես անցավ մեր օրը։Այս օրվա համար շնորհակալ եմ ընկեր Անին, Գայանե Գամլետվնաին, Ընկեր Մարինեին, և ընկեր Տաթևին։

Այսօր մենք գնացել էինք Արևմտյան դպրոց և մենք խաղում էինք ազգային խաղեր։ Մենք խաղացել էինք Աղջիկ փախցնոցի, Պարան քաշոցի, Հավալա, և ընկեր Սմբատի առաջարկած խաղը։ Իսկ հետո գնացինք Ագարակ։ ՀԵտո գնացինք դպրոց։

Այսօր մենք երբ եկանք դպրոց առաջինը արեցինք առավոտյան պարապունք։ Իսկ հետո եկավ ընկեր Մարինեն և մենք կատարեցինք մայրենիի ֆլեշմոբը մեզ օգնում էին ֆլեշմոբը կատարել Քոլեջի ուսանողները ։ Հետո մեզ եկավ Արմինե Գոգինյանը և պատմեց մեղուների մասին։ Վերջում մեզ հյուր եկան Միջին դպրոցի աղջիկները և The gifted tree կարդացին անգլերեն, թարգմանեցին, և  քննարկեցինք։ Այս օրվա համար շնորհակալ եմ ընկեր Անին, Գայանե Գամլետվնաին, Ընկեր Մարինեին, Քոլեջի ուսանողներին, Արմինե Գոգինյանին, և Միջին դպրոցի աղջիկներին։